10 Gewoontes die Je Oppikt in Colombia

Wonen in het buitenland kan een levensveranderende ervaring zijn: je leert nieuwe talen, ontdekt nieuwe culturen, maakt nieuwe vrienden en staat open voor nieuwe perspectieven. Bovendien neem je vaak lokale gewoontes over die je, hoe hard je ook probeert, thuis niet meer loslaat. Hier zijn 10 gewoontes moeilijk niet oppikt als je in Colombia leeft.

1. Te Laat Komen

In Colombia heerst er een ontspannen houding ten opzichte van tijd, wat een opvallend verschil kan zijn voor nieuwkomers uit landen waar punctualiteit hoog in het vaandel staat. Het is in het Colombiaanse sociale leven volkomen normaal om 15 tot 30 minuten later aan te komen dan de afgesproken tijd voor niet-zakelijke bijeenkomsten. Deze flexibele benadering van tijd, ook wel ‘Colombiaanse tijd’ genoemd, kan in het begin frustrerend zijn voor expats en bezoekers die gewend zijn aan strakke schema’s en op tijd komen. Het concept van tijd wordt meer gezien als een richtlijn dan als een strikte regel, waardoor sociale evenementen en afspraken een meer ontspannen sfeer krijgen.

Naarmate men langer in Colombia verblijft, begint men deze relaxte houding ten opzichte van tijd te waarderen en zelfs te adopteren. Dit aanpassingsproces is deels uit noodzaak; als je altijd op tijd bent, zoals je misschien gewend bent, vind je jezelf vaak alleen wachtend op anderen die op hun gemak arriveren volgens de lokale gebruiken. Deze aanpassing kan in eerste instantie een uitdaging zijn, maar uiteindelijk leert het je ook om flexibeler te zijn en meer te genieten van het moment, in plaats van je te haasten van het ene naar het andere. Deze gewoonte van flexibele punctualiteit is een weerspiegeling van de bredere Colombiaanse cultuur, die grote waarde hecht aan persoonlijke relaties en interacties boven strikte schema’s en tijdsdruk.

2. Wijzen met je lippen

In Colombia wordt een fascinerende en subtiele manier van communiceren vaak gebruikt die voor buitenstaanders in eerste instantie ongewoon kan lijken: het wijzen met de lippen in plaats van met de handen of vingers. Deze unieke vorm van non-verbale communicatie is diep geworteld in de Colombiaanse cultuur en speelt een cruciale rol in alledaagse interacties. Het proces omvat een kleine voorwaartse beweging van de lippen, soms vergezeld van een lichte knik met het hoofd, om richting aan te geven of aandacht te vestigen op iets of iemand zonder woorden te gebruiken. Het is een subtiele, maar expressieve manier om te communiceren, die vaak wordt gebruikt in situaties waar stilte gewenst is of wanneer het onbeleefd zou zijn om expliciet te wijzen.

De gewoonte om met de lippen te wijzen in Colombia, vaak in sociale situaties of zelfs bij het geven van richtingen, is een charmant aspect van de lokale etiquette dat bezoekers en expats meestal snel oppikken. Deze manier van communiceren kan aanvankelijk vreemd en moeilijk te beheersen lijken voor mensen die gewend zijn aan meer directe vormen van aanwijzingen. Echter, na enige tijd in Colombia doorgebracht te hebben, wordt het een tweede natuur, en merken velen dat ze deze subtiele gebaren zelfs na terugkeer naar hun thuisland blijven gebruiken. Het leren en gebruiken van deze unieke vorm van wijzen is slechts een van de vele manieren waarop buitenlanders zich onderdompelen in de rijke en levendige cultuur van Colombia, en het biedt een fascinerend inzicht in de verfijnde nuances van Colombiaanse communicatie.

3. Uitgaan om te dansen

In Colombia wordt dansen beschouwd als een essentieel onderdeel van de sociale cultuur en het dagelijks leven, in scherp contrast met veel andere culturen waar dansen vaak als bijzaak wordt gezien tijdens een avond uit. Colombianen hechten veel waarde aan de kunst van het dansen, of het nu gaat om salsa, cumbia, vallenato of een van de vele andere traditionele dansstijlen. Een avondje uit in Colombia is niet compleet zonder een bezoek aan een dansclub, waar vrienden, familie en zelfs vreemden samenkomen om te genieten van de muziek en hun danspassen te delen. Deze diepgewortelde traditie van dansen is zo alomtegenwoordig dat zelfs bezoekers en expats zich snel laten meeslepen door het ritme en de energie die zo kenmerkend zijn voor het Colombiaanse nachtleven.

Het aanstekelijke enthousiasme voor dansen in Colombia kan voor nieuwkomers een openbaring zijn, vooral voor diegenen die gewend zijn aan meer ingetogen sociale bijeenkomsten. De Colombianen benaderen dansen met een passie en een vreugde die aanstekelijk werkt, en het duurt niet lang voordat bezoekers zichzelf vinden swaying to the beat, omarmd door de warme en uitnodigende sfeer van de Colombiaanse dansclubs. Deze ervaring verandert vaak de manier waarop mensen denken over uitgaan, waardoor dansen verandert van een occasionele activiteit in een essentieel onderdeel van een geslaagde avond uit. Het is deze overgang naar een cultuur waar dans centraal staat, die bezoekers een dieper begrip en waardering geeft voor de Colombiaanse manier van leven, en hen een onvergetelijke ervaring biedt die ze mee naar huis nemen.

4. Geïrriteerd raken als mensen het ‘Columbia’ Spellen

Het incorrect spellen van ‘Colombia’ door ‘Columbia’ te schrijven, kan voor buitenstaanders onbelangrijk lijken, maar voor Colombianen is het een bron van frustratie en irritatie. Deze veelvoorkomende vergissing wordt niet licht opgevat in het land; inwoners voelen zich vaak niet begrepen of zelfs gerespecteerd wanneer hun natie consequent verkeerd wordt benoemd. Dit gevoel van nationale trots en identiteit maakt dat zelfs na een korte tijd in Colombia te hebben doorgebracht, expats en bezoekers snel leren om dezelfde gevoeligheid te delen. De misstap van die ene letter, de ‘U’ in plaats van de ‘O’, kan leiden tot momenten van gezamenlijke frustratie onder degenen die de ware aard en cultuur van Colombia waarderen en respecteren.

Naarmate je meer tijd in Colombia doorbrengt, wordt de correcte spelling van het land een kwestie van persoonlijke belang. Het is niet alleen een kwestie van grammaticale nauwkeurigheid, maar ook een teken van respect en erkenning voor de Colombiaanse cultuur en zijn mensen. Elke keer dat de verkeerde spelling opduikt, voelt het als een kleine, maar scherpe steek tegen de culturele identiteit van het land. Deze gevoeligheid voor de juiste spelling wordt een deel van je bewustzijn, en je vindt jezelf automatisch corrigerend, zowel in spraak als in schrift, in een poging om eer te bewijzen aan het land dat je heeft verwelkomd.

5. Koffie drinken in de avond

Koffie speelt een centrale rol in het dagelijks leven van Colombia, niet alleen als belangrijk exportproduct maar ook als onmisbaar onderdeel van de lokale cultuur. Colombiaanse koffie staat wereldwijd bekend om zijn rijke smaak en hoge kwaliteit, een resultaat van de ideale groeiomstandigheden in de Colombiaanse Andes. Wat de consumptie van koffie in Colombia uniek maakt, is niet alleen de frequentie waarmee het gedronken wordt, maar ook de manier waarop. In tegenstelling tot veel andere landen, waar koffie vaak in grote hoeveelheden en met veel cafeïne wordt geserveerd, kiezen Colombianen voor kleinere kopjes. Deze traditie zorgt ervoor dat mensen op elk moment van de dag kunnen genieten van een kopje koffie, zonder dat de cafeïne hen te veel beïnvloedt.

Na het werk even ontspannen met een kopje koffie, of een sociaal moment in de avond met vrienden of familie rondom een pot koffie, het is allemaal onderdeel van het Colombiaanse ritme van leven. Het is deze culturele gewoonte die bezoekers vaak verrast en charmeert. Cafés en koffiehuizen spelen in op deze traditie door ook in de avonduren een rustige, gezellige sfeer te bieden waar mensen samen kunnen komen. Of het nu gaat om een eenvoudige ‘tinto’, zoals de kleine kopjes sterke zwarte koffie liefkozend genoemd worden, of een meer gespecialiseerde koffiebereiding, de liefde voor koffie verbindt Colombianen.

6. Geen autogordel gebruiken

Het niet dragen van een veiligheidsgordel op de achterbank van een auto is een gewoonte die je misschien ongemerkt overneemt tijdens een langdurig verblijf in Colombia. Dit gedrag, hoewel wijdverbreid, brengt duidelijke risico’s met zich mee voor de veiligheid van passagiers. In veel Colombiaanse steden lijkt er een informeel begrip te bestaan dat het dragen van een veiligheidsgordel vooral noodzakelijk is voor wie voorin zit, terwijl passagiers achterin minder vaak een gordel om hebben. Dit wordt soms zelfs zo ervaren in taxi’s, waar achterin zitten zonder gordel bijna normaal lijkt, omdat de voertuigen vaak niet eens zijn uitgerust met functionele gordels op de achterbank.

Deze nonchalante houding ten opzichte van veiligheidsgordels kan geleidelijk insluipen bij expats en langdurige bezoekers, die zich aanpassen aan lokale gebruiken en praktijken. Het is belangrijk om bewust te blijven van de inherente veiligheidsrisico’s die deze gewoonte met zich meebrengt. Het kan verleidelijk zijn om lokale gewoontes over te nemen, maar op het gebied van verkeersveiligheid is het essentieel om vast te houden aan de beste praktijken en altijd een veiligheidsgordel te dragen, ongeacht waar je zit in een voertuig.

7. Kaas op… alles!

De liefde van Colombianen voor kaas is zo diepgeworteld dat het bijna een nationaal kenmerk is geworden, een culinaire gewoonte die bezoekers vaak verrast. In Colombia is het gebruikelijk om kaas toe te voegen aan een verscheidenheid aan gerechten en snacks, waarbij deze traditie zich uitstrekt van de met nevel omhulde bergen van Bogota tot aan de zonovergoten Caribische kust. Van het unieke gebruik van kaas in warme chocolademelk, een combinatie die bezoekers vaak verbaast maar al snel geliefd maakt, tot de onverwachte toevoeging van kaas aan fruitsalades, een traktatie die je op bijna elke straathoek kunt vinden. Deze culinaire flair weerspiegelt de veelzijdigheid van kaas als ingrediënt en de bereidheid van Colombianen om te experimenteren met smaken.

Naarmate je meer tijd doorbrengt in Colombia, zul je merken dat het verlangen naar kaas in allerlei gerechten een gewoonte wordt die je eigen maakt. Het begint met een nieuwsgierigheid naar de lokale keuken, maar al snel vind je jezelf om kaas vragend, ongeacht de maaltijd of het tijdstip van de dag. Deze gewoonte gaat verder dan alleen het culinaire; het wordt een deel van de dagelijkse routine, een symbool van de aanpassing aan en de waardering voor de lokale cultuur. Het is deze liefde voor kaas, zo kenmerkend voor Colombia, die bezoekers herinnert aan de rijke smaken en de warme gastvrijheid van het land, lang nadat ze zijn vertrokken. Het is een smakelijke herinnering aan een land dat zijn tradities koestert, terwijl het openstaat voor degenen die bereid zijn ze te omarmen.

8. Alles laten bezorgen

In Colombia heeft het concept van domicilios, of thuisbezorging, een heel nieuw niveau van gemak geïntroduceerd, waardoor het een integraal onderdeel van het dagelijks leven is geworden. Van de kleinste snacks en maaltijden tot de meest essentiële huishoudelijke benodigdheden, bijna alles kan met slechts een telefoontje of een paar klikken op je smartphone aan je voordeur worden afgeleverd. Deze servicecultuur is zo diep geworteld in de Colombiaanse samenleving dat het niet alleen een gemaksfactor is, maar ook een weerspiegeling van de lokale gastvrijheid en de wil om het leven gemakkelijker te maken. Het vermogen om op elk moment van de dag of nacht te kunnen bestellen, of het nu gaat om een late-night snack of een vergeten ingrediënt voor het avondeten, benadrukt een levensstijl waar gemak en efficiëntie voorop staan.

Voor buitenlanders die zich in Colombia vestigen, wordt het gemak van domicilios snel een geliefde gewoonte, een die moeilijk te doorbreken is bij terugkeer naar een land waar thuisbezorging misschien niet zo alomtegenwoordig of efficiënt is. Het gemak van het hebben van praktisch alles binnen handbereik, zonder de noodzaak om je huis te verlaten, is een luxe die snel als vanzelfsprekend wordt beschouwd. Deze gewoonte onderstreept een bredere culturele waardering voor tijd en gemak, waardoor het moeilijk wordt om terug te keren naar een manier van leven die meer inspanning vereist voor de dagelijkse taken. De domicilios-cultuur in Colombia is niet alleen een weerspiegeling van moderne gemakken, maar ook van een samenleving die waarde hecht aan het maximaliseren van persoonlijke tijd en comfort.

9. Onderhandelen bij het winkelen

In Colombia wordt de kunst van het onderhandelen met enthousiasme omarmd, of het nu gaat om het kopen van buskaartjes of het selecteren van souvenirs op een lokale markt. Deze praktijk is diepgeworteld in de Colombiaanse cultuur, waar een goede onderhandeling niet alleen wordt gezien als een manier om geld te besparen, maar ook als een sociaal interactiemoment. Voor buitenlanders kan deze gewoonte in het begin als een uitdaging worden ervaren, maar al snel wordt het een tweede natuur. Het gevoel van voldoening dat komt met het succesvol onderhandelen van een lagere prijs, versterkt niet alleen het gevoel van verbondenheid met de lokale gebruiken, maar biedt ook een glimp in de dynamische en levendige marktcultuur van Colombia.

Na verloop van tijd ontwikkelen expats die in Colombia wonen een bijna instinctief vermogen om de initiële vraagprijs van producten te beoordelen en effectief te onderhandelen voor een eerlijker tarief. Deze vaardigheid, eenmaal verworven, is moeilijk te negeren, zelfs na terugkeer naar een thuisland waar vaste prijzen de norm zijn. Het onvermogen om te onderhandelen in situaties waar men gewend is geraakt aan enige flexibiliteit in prijsstelling, kan leiden tot een subtiele cultuurschok en een verlangen naar de onderhandelingsvrijheid die zo kenmerkend is voor de Colombiaanse marktervaring. Deze gewoonte illustreert niet alleen de economische praktijken van het land, maar onthult ook een dieper inzicht in de waarde die Colombianen hechten aan communicatie, relaties en het belang van het bereiken van een wederzijds voordelige uitkomst.

10. Kerstgekte

De passie voor Kerstmis in Colombia overstijgt simpelweg de traditionele festiviteiten; het is een diepgewortelde culturele ervaring die het hart van de samenleving raakt. Colombianen beginnen vroeg in december met het vieren van Kerstmis, waardoor deze periode verandert in een uitgebreid, hartverwarmend festijn dat de gemeenschap samenbrengt. De ‘Nacht van de Kleine Kaarsen’, die het begin van het seizoen markeert, is slechts het startsein voor een reeks van evenementen, waaronder de ‘novenas’, die negen dagen van gemeenschappelijke bijeenkomsten bevatten, vol met traditioneel eten, muziek, en het samen delen van verhalen en gebeden. Deze tijd is rijk aan culturele betekenis, versterkt familiebanden en verdiept de spirituele beleving van het seizoen.

Voor expats en bezoekers die het geluk hebben om deze periode in Colombia door te brengen, wordt de ervaring van Kerstmis getransformeerd. De uitbundige viering, de nadruk op gemeenschap en de alomtegenwoordige vreugde worden elementen die men mee naar huis neemt, zelfs na het verlaten van Colombia. De intensiteit waarmee Colombianen Kerstmis vieren, kan een blijvende indruk achterlaten, waardoor men overal ter wereld verlangt naar de warmte en inclusiviteit van de Colombiaanse kerstviering. Deze diepe waardering voor Kerstmis, aangewakkerd door de Colombiaanse tradities, blijft vaak een levendige herinnering en een verlangen om deze rijke culturele ervaringen te herhalen, waar men zich ook bevindt.

Leven in Colombia laat zeker onuitwisbare sporen na in je dagelijkse gewoonten, sommige charmant, andere misschien minder wenselijk. Maar één ding is zeker: je zult nooit meer dezelfde zijn.