Het startpunt voor elke Colombia-reis
Een van de grootste en bekendste steden van Colombia is Medellin. Maar wat is daar allemaal te doen? Medellin. De stad was in de jaren tachtig hét epicentrum van de drugshandel van Pablo Escobar, maar is inmiddels een van de hipste bestemmingen van Zuid-Amerika. Vanwege …
Medellin Pablo Escobar maakte deze metropool tot misdaadhoofdstad van de wereld. Dat was de jaren tachtig. Tegenwoordig is Medellin het symbool van vooruitgang met moderne infrastructuur en een vooruitstrevend stadsbestuur. Waarom? Ga niet voor het verleden van Medellin, maar aanschouw de toekomst. Met de gloednieuwe …
Terwijl we wachten totdat de vriendelijke taxi-chauffeur onze koffers uit zijn auto haalt, aanschouwen we een aantal straatscenes. Er slenteren een paar jongeren voorbij. Relaxte dudes – lang en hoogblond -op teenslippers. Type backpackers in overduidelijke vakantie-modus. Dan valt ons oog op het hippe tentje aan de overkant van de straat. Jonge stelletjes nippen aan een koffie of genieten van een uitgesteld ontbijt. We logeren tijdens ons verblijf in Medellin in de wijk El Poblado en nog maar voordat we een meter verkend hebben, voelt de sfeer al goed.
Het hotel waar we deze dagen verblijven, kwam op Booking.com als uiterst aanlokkelijk uit de verf. In House, The Hotel krijgt op basis van tientallen reacties een gemiddeld ‘rapportcijfer’ van 9,3 en louter lovende recencies. En dan de kamerprijs. Voor een paar tientjes per nacht (400.000 pesos, ofwel 120 euro in totaal voor drie nachten in een tweepersoonskamer) slaap je al in de leukste wijk van de stad. In de praktijk valt het In House in niets tegen. De ontvangst en service in het kleinschalige hotel (14 kamers) zijn hartelijk, de kamers zijn modern en zeer schoon en de bedden voortreffelijk. Rap gratis wifi is bovendien aanwezig.
Al even eerder waren we al in de stemming gekomen voor een heerlijke citytrip. Vanuit Bogota vlieg je immers in slechts 30 minuutjes naar Medellin. Over land had ook gekund, maar dan ben je zeker een dag onderweg om pakweg 400 kilometer te overbruggen. Na de landing sta je in no-time aan de gate en vanuit daar in een minuutje bij de bagageclaim. Zonder ruimbagage loop je vervolgens gelijk door naar buiten waar er een taxi op je wacht. Tussen de eerste wielen aan de grond van het vliegtuig en neerploffen op de achterbank van een taxi zit maar een handvol minuten. Heerlijk!
Het vliegveld Jose Maria Cordova (op 2.100 meter hoogte) ligt overigens best ver buiten de stad. Het is namelijk een stuk hoger gesitueerd in de bergen dan Medellin (op 1.500 meter). In pakweg drie kwartier slinger je over de uitstekende brede bergwegen door het groen zo de stad in.
Een van de eerste wijken die je bereikt is El Poblado. Het is naast het zakendistrict de plek waar de meeste hotels zitten en waar je de hipsters kunt vinden. Parque Lleras is het bruisende hart van El Poblado. Hier bevinden zich leuke restaurants, koffie- en bierbarretjes, hostels en hotels. Om boetiek-hotel The Charlee kun je zeker niet heen. In de entree van dit fraaie hotel geen wit marmer, maar een trendy receptie in een kunstzinnige omgeving. Het grenst direct aan de bar, die ’s avonds omgetoverd wordt tot nachtclub. En de rooftop bar mag er ook zijn.
Hoewel er fastfood-ketens te vinden zijn, is het culinaire gehalte van de restaurants in El Poblado hoog. Je eet er Thais, Italiaans of typisch Colombiaans (bij Mondongo’s). Onze favoriet werd als snel Libretto. Een Italiaan die haar uitstekende pizza’s een kleine twist meegeeft. Hun zoetzure dressing van chocola met een lokale vrucht is even verrassend als onweerstaanbaar. En dan het compliment van het huis: een schuim van amaretto als toetje. Verslavend lekker. En dan de prijs. Met twee personen eet je vanaf 70.000 pesos (iets meer dan 20 euro).
Vanuit El Poblado kun je – net als wij deden – een wandeling maken langs Milla De Oro, ofwel de gouden mijl. Hier loop je langs de wolkenkrabbers die Medellins zakendistrict vormen. Wat er staat is al imposant, maar er wordt nog volop gebouwd. Het nieuwe elan van Medellin is hier als beste voelbaar. Precies op de plek waar de rijke elite in de jaren negentig een veilig heenkomen zocht als alternatief voor het gewelddadige centrum – hier zwaaide de drugbaronnen de scepter – herrijst Medellin al twee decennia uit haar as. Met de titel ‘meest innovatieve stad ter wereld’ (volgens de gezaghebbende Amerikaanse krant The Wall Street Journal) als voorlopig hoogtepunt. Shoppen doe je in een van de moderne winkelcentra Santa Fe, La Strada, Oviedo en El Tesoro langs de gouden mijl.
Hoewel een taxi in Medellin een habbekrats kost, voor een 45 minuten durende rit naar of van de luchthaven ben je gemiddeld 55.000 pesos kwijt (17 euro) en voor stadsritjes 4 tot 10 euro, heeft de stad haar vooruitstrevende karakter ook te danken aan het prima openbaar vervoer. Er is een moderne metro, een snelle busverbinding vergelijkbaar met de Transmillenio in de hoofdstad en – heel handig met de vele heuvels – een kabelbaan (Metrocable). De Metrocable is te nemen vanaf het metrostation Acevedo en verbindt de arme hogergelegen wijken met de stad. Je kunt ook via de Metrocable het groen in door over te stappen op de lijn naar Parque Arvi. Het is fascinerend om over de heuvelwijken – en de hypermoderne bibliotheek – van de stad te scheren en de straatgeluiden op te vangen. En dan opeens ben je uit de stad en hoor je niet meer. Onder je alleen maar groen.
Parque Arvi is een oase van rust. Bij de eindterminal in de buurt vind je nog wel restaurantjes en een leuk biologisch marktje met kleding en plaatselijke lekkernijen, maar je kunt met gemak uren zoet zijn in het gebied. Bergafwaarts vind je aan je linkerhand van de weg als snel een kleine trail, maar je kunt ook met een gids mee voor een wandeling van drie uur. Neem overigens wel een (regen)jasje mee, want Parque Arvi ligt op bijna 2.600 meter en het kan er een beetje fris zijn of wat nevelig.
In downtown Medellin is het overigens altijd aangenaam. Reken op 25 graden met een zwoele ondertoon. Het wordt dan ook wel de stad van de eeuwige lente genoemd, maar als wij er zijn –begin november – is het er zomers (behoorlijk warm) met af en toe een bui.
Als afsluiting van een prachtige dag stappen we dit keer niet uit bij metrostation Poblado – 15 minuten lopen van ons hotel – maar een aantal stations eerder, bij halte Industriales. Vanuit hier pakken we een taxi – lopen kan ook, maar we zijn moe – naar Cerro Nutibara. Het is een flinke heuvel waar je op de top Pueblo Paisa hebt én een schitterende 360 graden uitzicht over de stad. We kiezen vooral voor het laatste, want het nagemaakte dorpje met hoogtepunten van bouwstijlen uit de regio is klein en regelrechte kitsch. Het uitzicht levert heel wat Kodak-momentjes op. Cerro Nutibara is open tot middennacht, dus je kunt er prachtige zonsondergangen en avondvergezichten aanschouwen.
Onze driedaagse trip hadden we kunnen besluiten met een sightseeing-tour rondom Pablo Escobar, of een bezoek aan Entre Flores, een park rondom het thema bloemen buiten de stad. Of voor Museo de Antioquia, El Castillo Museo y Jardines of rustiek buitenwijkje Sabaneta, maar we kiezen voor Parque Explora en de naastgelegen botanische tuin. We stappen uit bij metrohalte Universidad, waar aan de linkerzijde naast de universiteit ook het planetarium is gevestigd. Parque Explora en de botanische tuin liggen aan de rechterzijde. Parque Explora bevat meerdere attracties. Er is aquarium met allerlei inheemse vissen: van piranha’s tot gekleurde ‘little Nemo’s’ en een aparte ruimte waar reptielen en de giftigste kikker ter wereld te zien is. Verder kun je in het interactieve museum op de tweede en derde verdieping door allerlei inventieve constructies leren hoe je zintuigen werken. De entree voor Parque Explora is 22.000 pesos per persoon (bijna 7 euro). De botanische tuin is gratis en biedt elke eerste zondag van de maand een leuke biologische markt. Hier kun je prima gerechtjes vinden voor je lunch of aardige authentieke souvenirtjes voor thuis. De botanische tuin is behoorlijk uitgestrekt en nodigt uit voor een mooie wandeling.
Op de terugweg naar het hotel stappen we ditmaal nog even uit bij Berrio Park. Hier vind je het beroemde Plaza Botero met de beroemde beelden van Rubens-achtige proporties van de bekende kunstenaar. Het is weekend en razend druk. De sfeer is gemoedelijk en levendig, maar de ambiance is compleet anders dan in El Poblado. Het is vooral volks, met veel straatverkopers, oude mannetjes op bankjes en veel, heel veel winkeltjes en stalletjes met allerlei koopwaar. Voor wat nagemaakte merkkleding of illegaal gedrukt dvd-tje ben je hier aan het juiste adres. Leuk om gezien te hebben, maar naar onze mening geen plek om uren op je gemak rond te slenteren. Al hebben we ons enorm vermaakt bij de ludieke manieren om mensen je winkel in te lokken. Links staat er een verkoper met microfoon gladde praatjes te verkopen, terwijl even verderop een man in een kerstmanpak de horlepiep doet om voorbijgangers zijn zaakje in te lokken. Zijn winkel staat zo tjokvol goedkope Chinese technologie dat zijn unieke combinatie van outfit, dans en koopwaar niet echt uitnodigt om iets te kopen.
Even later slingeren vanuit ons hotel weer via de bergwegen terug naar het vliegveld. Een prachtige stad en ervaring daar in het dal achter ons latend. Medellin heeft het!
Welke metamorfose Medelin doormaakt is onder meer te zien in de criminaliteitscijfers. Op het hoogtepunt van de drugsoorlogen in de jaren tachtig en negentig, stond Medellin te boek als moordhoofdstad van de wereld met 381 moorden op elke 100.000 inwoners. Onlangs werd de mijlpaal gevierd dat Medellin 200 dagen zonder moorden was. Het laagste aantal in 40 jaar en cijfers waar zelfs grote Nederlandse steden niet aan kunnen tippen. Oh ja, Medellin telt circa 3 miljoen inwoners, dat is meer dan Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht bij elkaar.
Recent kwam ik een aantal berichten tegen van mensen die graag een toertocht door Colombia willen maken per fiets. Op basis van hun berichten heb ik de 11 meestgestelde vragen voor je klaarstaan, inclusief de antwoorden. #1 Kun je goed fietsen in Colombia?Nou en of. …
Misschien vielen je Colombia-plannen de afgelopen jaren in het water door de corona-pandemie. Maar 2023 wordt eindelijk jouw jaar, met een prachtige rondreis door de parel van Zuid-Amerika in het verschiet. Deze mini-reisgids maakt je reis nog mooier. De vluchtAls je agenda het toelaat is …
Langs de westkust van Colombia trekken tussen eind juni en midden oktober walvissen voorbij. En die wilde Colombiablog ook wel eens van dichtbij bekijken. Al had het daar best wat doorzettingsvermogen voor nodig. Bahia Solano ligt immers niet om de hoek.
De wekker gaat vroeg op zaterdagmorgen. We vliegen vanaf Bogota met LATAM eerst in een half uurtje naar Medellin, waarna we met de taxi van het grote vliegveld (José María Córdova Airport) via een 9 kilometer lange tunnel de stad inrijden om naar de kleine Olaya-luchthaven te gaan. De oversteek per taxi duurt 40 minuutjes en kost 90.000 pesos (20 euro).
We zijn vroeg op Olaya en na een kopje sterke Colombiaanse koffie gaan we naar gate 3. Het regent in Medellin en dat schijnt het ook te doen op de plek van bestemming: Bahia Solano. Niet zo gek, want het walvissenspot-paradijs van Colombia is de op één-na-natste plek op aarde. Op jaarbasis valt er 8.000 mm neerslag. Nederland vormt met zijn jaargemiddelde van 853 millimeter dus geen partij.
Al snel blijkt dat onze vlucht met Satena vertraagd is voor onbepaalde tijd. De concurrent, EasyFly, blijkt wel gewoon te vliegen. Bij navraag bij een biologe die vaak naar het afgelegen Bahia Solano vliegt (er lopen geen wegen naartoe), zijn daar 2 redenen voor. De eerste: de vliegtuigen van Satena zijn gewoon te groot. Er passen 50 passagiers in en gezien de korte landingsbaan in Bahia Solano (in het departement Choco) en het natte klimaat is dat gewoon een bakbeest. EasyFly gaat met vliegtuigjes voor 20 man op stap. Ook blijkt EasyFly te beschikken over zeer ervaren piloten die wel raad weten met het landen en opstijgen in moeilijke omstandigheden. En er blijkt nog een prima alternatief: San Germán, maar daarover straks meer.
Als officiële reden voor het uitblijven van onze vlucht wordt een voorbijrazende orkaan genoemd die slecht weer met zich meeneemt. Later leren we dat het eigenlijk altijd rotweer is op Bahia Solano, al hadden we dat met 8.000 mm neerslag op jaarbasis wel kunnen vermoeden. Maar goed we houden hoop, als even de zon doorbreekt op de bestemming, dan zouden we ook kunnen gaan vliegen. Om 3 uur ’s middag blijkt dat de vlucht is geannuleerd. Omdat we de eerste deel van onze reis met LATAM aflegden en niet met Satena, kan Satena niets voor ons betekenen, omdat zij ook niets kunnen doen aan het slechte weer, zo klinkt het. Er kan geen enkele compensatie vanaf, geen voucher voor een gratis lunch, geen hotel en geen vergoeding voor een taxi de stad in, zelfs geen flesje water. Omdat het vakantieperiode is zitten bijna alle hotels propvol. Om 18.00 uur in de middag hebben we eindelijk beet: een hotel met plek voor 6. Met een duik in het zwembad zijn de kids het lange wachten snel weer vergeten.
De volgende ochtend gaat de wekker weer om 5.30 uur. We zijn om 6.20 uur op de luchthaven en daar is het weer Groundhog Day. De concurrentie vertrekt en Satena houdt haar bakbeest aan de grond. De reizigers, inmiddels door het lange wachten goed verenigd, eisen een oplossing. Om 11.00 uur, toch al weer bijna 4 uur na aankomst op de luchthaven, klinkt er goed nieuws: vanuit Bogota komen er 2 kleine vliegtuigjes de kant op van Medellin om de 50-zitter te vervangen. Satena lijkt eindelijk door te hebben hoe de concurrentie dat doet. Het duurt tot nog zeker 14.00 uur (weer geen gratis lunch van Satena) totdat we onze tickets kunnen omruilen voor nieuwe exemplaren. De oude vlucht wordt immers opgedeeld in tweeën. Om 15.00 uur gaat de eerste groep vliegen. Gek genoeg zijn dat alle buitenlandse toeristen, terwijl de Colombianen met kinderen achterblijven. Waaronder wij. De pleuris breekt uit als blijkt dat het erg onzeker is dat de tweede vlucht – die van ons – wél kan vliegen. Het vluchtnummer lijkt immers te verwijzen naar Quibdo, niet naar Bahia Solano. Als we om 16.00 uur kunnen instappen in het tweemotorige vliegtuigje, zijn de gemoederen eindelijk bedaard. Na bijna 2 dagen rondhangen op het piepkleine luchthaventje gaan we vliegen. In 40 minuten zijn we in Bahia Solano. Oké, het vliegtuigje maakt wat herrie, is klein en je kijkt direct mee met de piloten, maar op een paar kleine luchtzakken na landen we toch verrassend steady op de plek van bestemming. En jawel, het is grijs en regent een beetje.
De tassen gaan de bus in en via een onverharde modderige weg stuiteren we richting kust. Gelukkig blijkt er ook asfalt te bestaan in Bahia Solano, waardoor de 18 kilometer lange rit naar ons hotel, El Almejal, redelijk vlot gaat. Op de open strook langs de kust staan nog een paar hotels en hostels, maar het is er toeristisch gezien nog vrij onontgonnen.
Gelijk maar over ons hotel, El Almejal: het is een zeer goede keuze. Het maakt namelijk deel uit van een natuurreservaat, waardoor je achter de pakweg 15 houten huisjes een kleine hike kunt maken. Dat is meteen ook een van de excursies: een 1,5 uur durende uitleg van welke natuur El Almejal omringt en hoe ze nadenken over eco-toerisme. Zo heeft het een eigen programma rondom het grootbrengen van schildpadden opgezet.
De huisjes waar je overnacht staan op palen, zodat alles goed droog blijft en zijn verder deels open. Je bent goed beschermd tegen de regen, maar de koele avondlucht kan wel makkelijk naar binnen stromen. Een airco is hier niet nodig, want van plakkerige nachten is geen sprake. Goed slapen zal je hier zeker lukken. Je hoort de kalmerende sterke golfslag zeer goed, terwijl het in de nacht vaak ook nog eens regent. Heerlijk!
Het personeel in El Almejal is jong en zeer enthousiast. Het zijn vooral studenten (ook Europese) die een studie volgen in het eco-toerisme of richting de biologie. Het kleine restaurantje verzorgt (inbegrepen) voor goed eten, al is het vrij basic. Omdat je zo ver van de bewoonde wereld zit, is het vis of kip met rijst of aardappelen, een soepje en een salade. Gezond, al zijn de porties best klein. En dat vonden zelfs de kinderen.
Hoewel het heel veel regent in Bahia Solano, soms dagen aan één stuk, hadden wij op de verregende dagen op de luchthaven bij aankomst best aardig weer. Op de maandag verliep de tour van 1,5 uur over het terrein zonder druppels. En het walvissen spotten in de middag gaf pas neerslag toen we de boot afgingen. De volgende dag verregende wel op een excursie naar Utria, een nationaal park waar we in ponchos door de natuur liepen, maar in de middag klaarde het op en was er opeens zon. Jawel!
Er zijn twee momenten op de dag dat je met het hotel kunt uitvaren om walvissen te spotten. Om 6 uur in de ochtend en net na de lunch. We kozen voor de laatste optie, al is de zee dan wel ruwer. Naar het opstappunt is het 20 minuten wandelen, waarna je in een lange speedboat (met overkapping) de zee op dendert. Je maakt over de flinke golven soms best wat klappen, maar onveilig of onplezierig wordt het niet. Eerder avontuurlijk. In eerste instantie gingen we rechtsaf de zee op. Daar waren geen walvissen te bekennen. Als via de portofoon klinkt dat een ander bootje ze links heeft gespot, denderen we die kant op. Na 10 minuutjes zien we inderdaad in de verte water omhoog spuiten. In no-time zijn we in de buurt en zien we onze eerste walvissen. Magistraal. Hoewel ze groot en indrukwekkend zijn, straalt er veel rust van uit. Ze laten zich even boven water zien en zijn dan weer vertrokken. Zo schieten we een aantal keer het water over en komen we zelf uit bij een groep van 8. Aan walvissen gelukkig geen gebrek. Het hotel verzekert je dan ook van zien van walvissen.
In de middag volgt nog een hoogtepunt. Om 17.00 uur worden 130 babyschildpadjes losgelaten op het strand. Dat gebeurt best regelmatig, dus hopelijk heb jij ook dat geluk. Hoewel ongeveer 1% van de populatie het redt tot een volwassen schildpad, is het fantastisch om te zien hoe die kleine wezentjes op gevoel richting zee waggelen. Zien kunnen ze pas als ze in het water zijn, zo blijkt.
Op de tweede dag is de excursie naar Utria. Dat is een boottocht van dik een half uur en we regenen flink nat. Echter krijgen we een ruimschootse compensatie van een moeder walvis met haar jong: ze springen hoog uit het water op als we nietsvermoedend langsvaren. De camera was niet paraat op dat moment, maar de herinnering blijft.
Utria is anders dan verwacht. Waar we dachten aan een hike door de natuur, loop je over een soort houten pier door de mangroven. Mooi is het zeker, maar wel wat eenzijdig en niet heel avontuurlijk. De vele regen maakt het gewoon koud, zelfs midden in de tropen. Als het opklaart kan er op het plaatselijk strandje even gezwommen worden. Hier zijn geen golven of flinke stroming zoals voor het hotel. Op de terugweg stoppen we nog even bij een ander strandje waar ook gezwommen wordt en een biertje gedronken.
Van de geplande 4 dagen in Bahia Solano maken we er door de lange vertraging slechts 2 mee, maar ze zijn zeker de moeite waard. Maar dit verhaal krijgt nog een staart. Op woensdagochtend blijkt dat onze vlucht terug naar Medellin met Satena wéér vertraagd is. Het vliegveld heeft niet voor niets de bijnaam: Sal si Puedes, ofwel: ‘vertrek-als-je-kan’. De baliemedewerker blijkt weinig informatief of meewerkend. Het advies is gewoon om rustig te wachten in de overvolle piepkleine vertrekhal. Terwijl de regen uit de lucht dendert, horen we van alle kanten dat vliegen met San German veel zekerder is. Als we informeren aan de balie wat de mogelijkheden zijn, vormt zich een rij achter ons. Iedereen wil plots met San German mee. Er lijkt plek te zijn voor 5 personen, maar na even wachten komt er een 6e plek vrij en kunnen we met zijn allen terug naar de bewoonde wereld. Terwijl we inchecken roept de Satena-baliemedewerker om dat al hun vluchten voor die dag zijn geannuleerd. EasyFly blijkt dat voorbeeld te volgen. De vrouwelijke San German-pilote weet van geen wijken en vliegt ons een uurtje later zijdezacht terug naar Medellin. Wat een avontuur!
– Je schijnt ook walvissen te kunnen spotten in Nuqui. Daar lijkt de kans op het doorgaan van je vlucht groter
– Boek tijdig. Waar boekten maanden van te voren en veel hotels zitten vol op Bahia Solano, juist omdat er niet zo veel zijn
– Travel light: je vliegt met kleine vliegtuigjes, dus neem ongeveer 10 kg mee. Regenlaarzen inpakken is geen overbodig luxe, net als een poncho
– Neem een camera mee mee met stabilisator: dan zet je de walvissen net waar mooier op de gevoelige plaat op de deinende zee
– Vlieg met San German. Wij hoorden daar de beste verhalen over en hebben daar (zoals je hierboven leest) ook goede ervaringen mee. Toen Satena de terugvlucht cancelde, openende San German gelijk een extra vlucht. Dat is nog eens service!
– Wij reisden 8-12 oktober: maar vanaf eind juni tot half oktober kun je walvissen spotten. Informeer bij het hotel dat je op het oog hebt gerust wat de beste periode is, ook qua weer. Ze zijn vaak erg behulpzaam.
– Je hebt het kunnen lezen: vliegen naar en van Bahia Solano kan erg onzeker zijn. Zorg voor genoeg ruimte in je reisschema.
– Neem ook voldoende cash mee. Een nieuw ticket kopen kan online met een betaalpas, maar omdat het internet heel traag is op Bahia Solano is dat vaak geen optie. Cash een ticket kopen aan de balie kan dan wel. Een ticket kost je al gauw 350.000 pesos per persoon.
– Omdat de vertrektijden zo onzeker zijn van de vluchten van en naar Bahia Solano krijg je bij vertraging niet door hoe laat het vliegtuig dan wel vertrekt. Je zult dus moeten wachten op het vliegveld tot het zover is. De kans bestaat dat je dus een hele dag op de luchthaven rondhangt en uiteindelijk niet kan vliegen.
Nog speciale dank aan hotel El Almejal op Bahia Solano. De nachten die wij niet bij hun verbleven vanwege de vertraging kregen wij deels vergoed.
Als je een echte wielerfan bent trek je ’s zomers waarschijnlijk naar Frankrijk om mythische cols als de Tourmalet, l’Alpe d’Huez, de Galibier of de La Planche des Belles Filles te beklimmen. Een tip voor komend jaar: kom eens naar Colombia. Tom Dumoulin, Annemiek van …
Colombia heeft oerwoud, woestijn, besneeuwde bergtoppen, eeuwenoude dorpjes, vernieuwende steden en nog veel meer. Een top-10 van al dat moois maken? Makkie! #1 Cartagena Cartagena: deze koloniale ommuurde stad oogt als een filmdecor. Hoogtepunten in deze uit 1533 stammende oude stad: Puerta del Reloj, Plaza …
Er zijn ontelbare manieren om je Colombia-rondreis in te delen. Maar voor een beetje hulp: Colombiablog bedacht een reis in 4 etappes. Daarbij vertellen we je per etappe hoe lang je ongeveer onderweg bent.
Grote kans dat je ticket Bogotá spelt. De hoofdstad zelf is geen Parijs of Rome, maar voor een verblijf van een paar dagen is er genoeg te doen. Met de kabelbaan naar Monserrate, een wandeling door de oude wijk van La Candelaria en een bezoek aan het Goudmuseum en/of Boteromuseum heb je zeker voor een dag plezier. Daarnaast heb je in de omgeving van Bogotá nog de bekende zoutkathedraal van Zipaquira als must-see en het mysterieuze Laguna de Guatavita. Ook zeker een aanrader: een hike door natuurpark Chingaza of Chicaque. Na Bogotá gaat de reis naar het koloniale dorpje Villa de Leyva, met het nabijgelegen schattige dorpje Raquira. En dan weer terug naar Bogota voor de vlucht naar Medellin.
TIJDSCHEMA: Trek voor Bogotá drie tot vier dagen uit. Een dagje acclimatiseren op hoogte na je lange reis en alvast een paar hoogtepunten van de stad verkennen, een dagje musea en rondslenteren, een dag Zipaquira en Guatavita en een dag een natuurpark. Voor Villa de Leyva en Raquira kun je twee tot drie dagen inplannen, inclusief de rit van 3-4 uur vanaf Bogotá en weer terug.
Vanuit Villa de Leyva kun je nog een paar uur noordwaarts doorrijden. Dan ben je in het outdoor-walhalla van Colombia: San Gil. Vergeet dan zeker Barichara niet. Vanuit Bogota zuidwaarts rijden om de lus vervolgens naar Cali en Medellin te maken is ook erg populair. Op je reis kom je dan onder meer de Tatacoa-woestijn tegen, San Agustín met haar 3.300 jaar oude beelden, de witte stad Popayán én salsa-stad Cali. Ten slotte volgen nog de Cocora Vallei met haar iconische 60 meter hoge waspalmen en ‘etappeplaats’ Medellin.
Colombia is hét koffieland bij uitstek. De beroemde Colombiaanse koffie komt uit het gebied dat ook wel de koffie-driehoek wordt genoemd. Grofweg is dat het gebied tussen Bogota, Medellín en Cali in. Specifiek gaat het om Manizales, Pereira, Armenia en Salento. De natuur is hier prachtig groen en bovendien kun je alles leren over de oorsprong van koffie. Ook prachtig: Guatapé; een gigantische rots buiten Medellin waarvan je een onvergetelijk uitzicht hebt.
Medellin is een metropool met een bijzonder verhaal. Natuurlijk was het lang de narco-hoofdstad van de wereld, maar tegenwoordig is het vooral een plek van vooruitgang. Er wordt in Medellin veel geïnvesteerd om de ongelijkheid tussen arm en rijk een beetje rechter te trekken. Dat kun je met eigen ogen aanschouwen door de Metrocable te nemen; een kabelbaan die je van station Acevedo naar het groen van Parque Arví brengt. Ondertussen scheer je over de volkswijken.
TIJDSCHEMA: De hoogtepunten van Medellin heb je in twee volle dagen wel gezien, in en rond Guatapé kun je je ook nog wel één of twee dagen vermaken. Tel er nog drie dagen koffie-driehoek bij op en je zit op een week. Voor wie nog langer wil blijven plakken: een uitstapje naar Hacienda Nápoles zou nog kunnen, al ligt dat tussen Bogotá en Medellin in.
Medellin ligt iets van 8 uur rijden of slechts 35 minuten vliegen vanaf Bogota. En vliegen doen Colombianen massaal. Je zit vanaf Medellin ook snel aan de Caraïbische kust. Onmisbaar is Cartagena. De lange strook witte torenflats zijn mooi om vanuit het vliegtuig te zien, maar het draait natuurlijk om de oude, ommuurde koloniale stad van Cartagena. Deze magische plek stamt uit 1533 en staat fier op de Unesco Werelderfgoedlijst. Hoogtepunten zijn onder meer Puerta del Reloj, Plaza de los Coches en Castillo de San Felipe de Barajas. Bezoek de laatste – een oude Spaanse verdedigingslinie – vooral aan het eind van de middag. Vanaf een uur of zes pik je dan een prachtige zonsondergang mee.
Voor kust van Cartagena vind je 27 paradijslijke eilandjes die samen de Islas del Rosario vormen. Je kunt er een dagtocht naar toe maken, maar ook blijven slapen. Hoofdeiland is Isla Grande en daar kun je onder meer blijven slapen bij ecohotel San Pedro de Majagua. Boek wel vroeg, want het aantal huisjes is beperkt.
Een andere oude koloniale stad in het tropische noorden van Colombia is Santa Marta. De kuststad is wat rauwer en ongepolijster dan Cartagena, dus door de warme straatjes slenteren is een echte belevenis.
Vanaf Santa Marta is een logische volgende bestemming Parque Tayrona. Je kunt er over land naar toe, maar ook via de boot. Het strand van het 150 vierkante kilometer grote nationale park is al vaak verkozen in de top-10 van mooiste stranden ter wereld. Je kunt hier slapen in een van de eco-lodges, je eigen tentje meenemen of in de buitenlucht overnachten in een hangmat.
TIJDSCHEMA: Het leukst aan Cartagena is de oude ommuurde binnenstad. Die heb je best snel verkend, dus voor het historische centrum van de stad is één dag voldoende. Blijven plakken in Cartagena is geen straf, omdat je dus allerlei uitstapjes kunt maken. Naar het oceanarium (één dag), vogeltjes kijken bij het Aviario Nacional de Colombia (één dag) of een paar van de 27 eilandjes bezoeken (één dag). Dus Cartagena en omgeving: vier dagen. Wil je nog wat dagen luieren op hoofdeiland Isla Grande, tel daar dan drie dagen bij op. Santa Marta doe je in één dag en Parque Tayrona is leuk voor twee dagen (één overnachting). Dus Noord-Colombia: 7-10 dagen.
Wie de tijd neemt om Colombia te ontdekken gaat na de nodige dagen zon, zee en strand nog een kleine week de rimboe in. In een onvergetelijk hike van 6 dagen loop je namelijk heen en terug naar Ciudad Perdida; de Verloren Stad. Doordat het pas in 1975 werd ontdekt en er alleen lopend komt, is de Verloren Stad een nog heerlijk ongerepte trekpleister. Verder nog in het noorden: Barranquilla; waar ieder jaar het grootste carnaval buiten Rio wordt gehouden.
In de meest rondreizen door Colombia ontbreekt de Amazone. De reden is waarschijnlijk dat het toch een beetje uit de route ligt. Je moet immers helemaal naar het uiterst zuidoostelijk puntje toe naar het stadje Leticia. Plan Leticia echter zeker in, want hoe vaak heb je oog in oog gestaan met een roze rivierdolfijn? En een nachtelijke junglesafari maak je ook niet dagelijks mee.
TIJDSCHEMA: 4-5 dagen.
Beeld: Unsplash.com – Sebastian Seck / Diego Guzmán / Néstor Morales / Brás Cubas / Ricardo Gomez Angel
Colombia is een land met vele gezichten. Van prachtige stranden tot rode woestijnen en van jungle tot hoogvlaktes. Het land gevat in een snelle ABC: AArepa: maistortilla/maiskoek die Colombianen graag etenAmazone: rivier in het zuid-oosten van Colombia die kronkelt door het Amazone-regenwoud. Zie ook Leticia. …