Barichara en San Gil: rust vs adrenalineverhogend

Dik zes uur rijden ten noordoosten van Bogotá vind je twee toeristentrekkers van geheel verschillend pluimage. Het rustieke en rustgevende Barichara wissel je af met outdoor-walhalla San Gil.

We werpen nog maar eens een blik op een goed verscholen binnenplaatsje. ‘Is dit echt geen filmdecor?’ Wandelend door de beeldschone straatjes van Barichara valt het op hoe mooi en ongerept het dorpje is én hoe weinig mensen er op straat zijn. Wij zijn er begin augustus en dus is het écht wel vakantieperiode. Voor Europeanen, maar ook voor de Colombianen zelf. Nee, we lijken Barichara voor ons zelf te hebben en dat is bepaald geen straf. Af en toe komt er een tuc-tuc voorbij door de steile straatjes of blaft er een hond, maar hier overheerst de rust.

Barichara is dan ook dé plek om eens lekker tot rust te komen tijdens een rondreis door Colombia.  Alles is er perfect. Met een graad of 25 is het er lekker warm en je wisselt een wandeling door het schilderachtige dorpje af met prachtige vergezichten over de vallei. Barichara is namelijk op een heuveltop gebouwd. Vandaar die steile straatjes.

Casa Barichara del Campo

Wij slapen net buiten het dorpje, op een finca. Aan een deels overhard pad van een aantal kilometer lang zijn meerdere hotelletjes en tot slaapplaats verbouwde boerderijtjes te vinden.  Als we aankomen bij Casa Barichara Del Campo is het al lang donker. Het idee was om vroeg van huis te gaan vanwege de lange autorit (met lunchbreak al snel 8 uur rijden), maar door omstandigheden vertrekken we pas na het middaguur. Gastvrouw Jessica, ergens in de twintig, staat ons al bij de poort op te wachten. Ook de drie honden verwelkomen ons hartelijk.

Gastvrij

We zijn met z’n zessen, maar hadden ook met acht man kunnen komen. Vier fijne kamers staan ons ter beschikking (meer telt het boerderijtje niet) met prima bedden en snel internet. De airco ontbreekt, maar dat is geen probleem. ’s Avonds koelt het flink af in Barichara, waarmee het openen van een raampje tot een aangenaam slaapklimaat leidt. Verder zit er een aardige lap grond bij de finca, een zwembadje met ligstoelen, en een eigen keukentje. De uiterst sympathieke Elsa kookt heerlijk voor je en houdt de kamers schoon.

In feite zouden we ons prima een paar dagen kunnen vermaken op het landgoed van Casa Barichara Del Campo. Er lopen kippen rond, de hondjes – de slimme Luna voorop – spelen graag met je en de twee hangmatten kijken je ook uitnodigend aan. Anders is een duik in het zwembad nog een optie, als is het dus niet zo heet dat je zwetend naar water verlangt.

Barichara

Maar we gaan Barichara ontdekken. Een goed begin is het centrale plaza met het kerkje. Een fonteintje, oude mannetjes op een bankje en mooie architectuur maken het een typisch Colombiaans pleintje. Je kunt van hieruit verschillende kanten op. Bijvoorbeeld naar de papiermakerij, of verder heuvelop om een kijkje je te nemen over de prachtige Chicamocha vallei.  En voor de wandelaars: het oude pad richting Guane.

Barichara telt ook een aantal best aardige restaurantjes.  Er is een pizzeria (Siete Tigres) een hamburgertent (Gringo Mike’s), maar je kunt ook vegetarisch eten bij Shambala of het eveneens alternatieve Shanti. Wij werden voor de eerste lunch naar Don Juan gestuurd. Scoort goed op internet en is plaatselijk een begrip. Maar het restaurant in een zijstraat van het centrale plaza was niet echt de moeite waard. Het type rijst, kip en bonen zeg maar. Vooral vettig en veel gefrituurd, maar daar houdt men hier blijkbaar van. Om het even in context te zien: een plaatselijke delicatesse is de dikbilmier. Mjam.

San Gil

Barichara laat zich prima combineren met outdoorstad San Gil. Een dik half uur rijden bergafwaarts vind je de provinciestad. Hier kun je onder meer raften, ziplinen, langs watervallen abseilen, grotten bezoeken en nog veel meer. We rijden vanaf de bergweg bijna meteen het rommelige centrum van San Gil in. Het is zondag en ontzettend druk. En een stuk warmer ook. Waren we maar weer in Barichara, is de eerste gedachte. Omdat we met kleine kinderen zijn wagen we ons niet aan outdooractiviteiten, maar bezoeken we Parque El Gallineral. Er is hier een openluchtzwembad, maar die laten we links liggen. Met de kids klauteren we op bomen, bewonderen we haast tamme eekhoorntjes en zien we schildpadden zich voleten met sla en aardbeien. Op de achtergrond klinkt continu het geluid van de snellstromende rivier de Fonce die aan het park grenst.

Praktisch

• Van Bogota naar Barichara is het zo’n 320 kilometer. Doordat er best wat stukken snelle tweebaanswegen op de route liggen (tussen Bogota en Tunja) is het voor Colombiaanse begrippen best snel aan te rijden: in een auto ben je dik zes uur onderweg. Het tweede deel van de rit gaat overigens meer door de bergen.
• Gezien de flinke afstand combineren veel Colombia-reizigers Barichara met een bezoek aan Villa de Leyva dat vanuit Bogotá gezien ongeveer halverwege op de route ligt. Vliegen kan ook, bijvoorbeeld via Bucamaranga.
• Barichara ligt op 1.300 meter boven zeeniveau, waardoor het er zo’n 25 graden is. In de avond koelt het behoorlijk af. Echt koud wordt het er niet, maar neem voor een avondje buiten op het terras wel een dun truitje of een jasje mee.
• Waar slapen? Wij sliepen net buiten Barichara. Heel rustig en landelijk. Toch was het maar 20 minuten wandelen naar het hart van Barichara en naar San Gil een dik half uur met de auto. De naam van onze finca is Casa Barichara Del Campo en scoort op Booking.com een 9,9. Dat is wel op basis van slechts 8 beoordelingen, maar wij kunnen ons vinden in een hoge score. De kamers zijn schoon en comfortabel, het internet snel, het eten uitstekend en de service prima en zeer vriendelijk. Onder meer dankzij de drie honden, kat, en kippen heerst er een huiselijk sfeer. Verder bijzonder: de buitendouche.