Column van een expat: goed advies

Een lekkende kraan, een belastingvraag, de aanvraag van een rijbewijs. Als expat heb je er natuurlijk ook mee te maken. En dan win je respectievelijk advies in bij een loodgieter, een boekhouder en een rijschool. Of beter gezegd: een handjevol loodgieters, boekhouders en rijscholen. Want de eerste loodgieter komt niet opdagen, de tweede adviseert je om je complete kraan te vervangen terwijl en een derde zegt – zo blijkt uiteindelijk terecht – dat een simpel rubber tussenstukje volstaat.

Bij de boekhouders hetzelfde verhaal. Boekhouder A stelt stellig dat ik geen belasting hoef te betalen, boekhouder B noemt – een fout – tarief en boekhouder C komt nooit terug op mijn vragen. Boekhouder D gaat door voor de boot, want hij adviseert mij wel juist.

En als je een Colombiaans rijbewijs wilt hebben, kun je kiezen uit een complete rij-cursus, of gewoon wat papierwerk invullen plus een medisch examen.

Het grootste hekelpunt is de overtuigingskracht van de Colombianen plus het feit dat ze te trots zijn om te zeggen dat ze iets niet weten. Een simpel “dit is mijn expertise niet, ik zou even doorvragen” klinkt hier niet. Wel: “Het zit zus en zo. Echt waar.” Geloof ze niet op hun blauwe – eh, donkerbruine – ogen.

Door nuchter na te denken en door advies na advies te vragen, kun je jezelf een hoop ellende besparen. Zo kon ik mijn rijbewijs uiteindelijk omzetten zonder uitgebreide rij-cursus, hoefde het keukenblok niet gesloopt te worden en bleek de haperende keukenverlichting – ondanks het advies ze te vervangen – perfect in orde. Maar vermoeiend is het wel.