Column van een expat: een land, twee ervaringen

Vandaag stuitte ik op de blog van Sytske Susie Jellema, een Nederlandse journaliste die ook in Bogota woont. In haar uiterst fijn geschreven artikelen – een mix van ernst, onderkoelde humor en zelfspot – schetst zij het bestaan in Colombia in het algemeen en Bogota in het bijzonder. Ik schrok eerlijk gezegd van wat ik las. Zij geeft een beeld van dit land waarin (seksistische) politieagenten je om de haverklap staande houden en vragen om steekpenningen, je geluk hebt als je in je eerste maand slechts éénmaal beroofd bent, over omaatjes die op de hoek van straat drugs verkopen en waar je zonder proces de cel in verdwijnt.

Oom agent

Nu ben ik geen onderzoeksjournalist die net zoals zij op zoek gaat naar de rauwe kantjes van de samenleving, maar ik leef ook in deze stad. Zelfs nog iets langer dan Sytske. En sinds 2008 bezoek en bereis ik dit land al. Nog nooit ben ik afgezet door een taxi-chauffeur, (hooguit zeggen dat ze geen wisselgeld te hebben, dus zorg voor gepast geld), de berovingenteller staat nog altijd  – knock on wood – op nul en als man ben ik in de gelukkig omstandigheid nooit te worden nagefloten. En aan met open mond worden aangestaard, wen je snel. Ik kan mij echter goed kan voorstellen dat het voor een vrouw als bedreigend wordt ervaren als een man sissend naast je komt lopen. Maar dat overkomt je – helaas – net zo goed in Amsterdam of Rotterdam.

Een keertje pas vond een agent het nodig om ons met de auto aan de kant te zetten. Met een goede reden, we sloegen af waar het niet mocht. Een ferme handdruk later en zonder bekeuring waren we binnen 5 minuten weer op pad. En daar is geen steekpenning aan te pas gekomen.

Waardevol

De pareltjes van verhalen van Sytske zijn broodnodig om geschreven en gelezen te worden – ze zeggen veel over de lange weg die dit land nog heeft af te leggen – maar het zou jammer zijn als ze aspirant Colombia-gangers af zouden schrikken. Dat is haar bedoeling overigens ook helemaal niet, schat ik in. Mijn Colombia-ervaringen zijn nog altijd louter positief. Net zoals van vrienden en familie die (meermaals) dit land bezochten. De kans op een onvergetelijke rondreis zonder nare voorvallen is immers levensgroot, dealende omaatjes of niet.

Beeld: Louis Vest, Flickr.com