Column van een expat: op zoek naar een goede school

In mijn column van november 2016 schreef ik er al over: onze zoektocht naar een goede school. Nog altijd hebben we geen definitieve keuze kunnen maken omdat we drie zaken moeten afwegen: het schoolsysteem, de kosten en de afstand. En steeds duidelijker wordt: onderwijs is big business.

Daar zaten we afgelopen zaterdagochtend weer in de schoolbankjes. We werden bijgespijkerd in de hogere wetten der onderwijslogica. Oftewel: open dag nummer zoveel. Dit keer hadden we ons oog laten vallen op een school aan de rand van de stad. Een relatief klein schooltje dat als goed te boek staat en bovendien ruimdenkend is. Bij deze school vinden ze een schooluniform verschrikkelijk, hameren ze niet zo op tweetalig onderwijs – Engels kun je ook leren als je wat ouder bent – en het kind bepaald vooral zelf wat hij wil leren.  Althans, er is vanzelfsprekend de nodige verplichte lesstof, maar het tempo en de leswijze is niet zo vast omschreven.

Video

De open dag begon met een introductievideo met haast de lengte van een speelfilm. De kwaliteit van een speelfilm had de video echter niet. Vooral veel gewichtig pratende hoofden in beeld, naast opvallend veel hyperactieve kinderen in een haast psychedelische montage. Niet gelijk een reclame voor de school. Bovendien bleek de video ruim 12 jaar oud. Best een aanfluiting voor een onderwijsinstituut dat zich als modern en vernieuwend neerzet. De sympathieke jonge onderwijzer die vervolgens voor het vragenrondje de aula instapte, begon dan ook eerst met het rechtzetten van het geschetste beeld. Merkwaardig. Vervolgens vertelde hij tal van dingen waardoor het vertrouwen in de school toenam.

Tweetalig

In het vragenrondje bleek  nog maar eens dat Colombianen vooral op zoek zijn naar tweetalig onderwijs. Engels is daarin het toverwoord. Vanaf 4 jaar moeten de kids al in het Engels onderwezen worden, is de gedachte. Ook kijken ze heel erg naar de positie van een school op de landelijke lijst van beste scholen. Bij elke open dag worden de scores op diverse vlakken breed uitgemeten. Het is zelfs zo dat de beste scorende scholen hun toch al torenhoge tarieven nog eens kunnen verhogen. Een school waar wij eerder de open dag bezochten vraagt nu 2,7 miljoen pesos. Per maand.  Dat is bij de huidige koers circa 850 euro. Ofwel dik 10.0000 euro per jaar. Van hun 4^e tot hun 18^e. En daarna nog eens 5 jaar een dure universiteit. De ‘hippie-universiteit’ van zaterdag – met z’n stokoude video – is overigens niet verschrikkelijk veel goedkoper.

Commercie

Opvallend bij de presentaties op de open dagen is dat de scholen zeer commercieel zijn. Zo krijg je een korting als je ook je tweede kind daar op school aanmeldt. En vroege inschrijvers krijgen ook een vriendelijker kostenplaatje voorgeschoteld. Er wordt vaak gemeld dat er nog maar een paar plekjes beschikbaar zijn, ofwel: het is nu of nooit. Ook zijn scholen zich aan het positioneren. Ze vertellen waarom ze beter zijn dan andere scholen en zijn allemaal ‘anders dan de anderen’. En ontzettend prestatiegericht. De beste scholen hebben bovendien een ballotagecommissie. Alleen op voordracht van een voor de school gerenommeerd persoon maak je kans op toelating. Dan moet je de toelatingstest nog doen. Voor de duidelijkheid we hebben het over kinderen van 4 en soms zelfs 3 jaar. Is het schoolsysteem in Colombia doorgeslagen? Naar Nederlandse maatstaven zeker. Maar in elk land doen ze dingen op hun eigen manier. Nog een paar open dagen afstruinen en dan kiezen. Whish me luck!

Beeld: World Bank Photo Collection