Column van een expat: sinkholes

Het moet een Colombiaanse uitvinding zijn, de ‘sinkhole’. Een plots ontstane gat in het asfalt, die zo diep is dat je er tot je middel – of verder – in verdwijnt. Het asfalt is in Bogota namelijk niet je-dat. Enerzijds door het zeer intensieve gebruik van de hoofdstedelijke wegen, anderzijds door het gebrek van onderhoud. Of het geld er niet is – of het was er ooit, maar is verdwenen in de diepe zakken van een plaatselijke regent – is niet duidelijk. Wel zonneklaar is dat sommige straten langzaamaan van geasfalteerde weg transformeren naar een maanlandschap. Eerst kleine oneffenheden, maar op de duur worden het echte kraters. Zolang het overdag is en het regent niet, zie je ze meestal wel aankomen. Maar ’s avonds, al dan niet in combinatie met hevige regenval, kunnen ze je lelijk verrassen. Een lekke band – of erger – een geknakte wielophanging of as – is je zo overkomen. En dan moet je maar niet aan denken dat een van de vele motorrijders zo’n gat treft.

Laatst had ik een afspraak op een industriegebied. De straat die het navigatiesysteem aangaf was er niet. Of zou de GPS dat hobbelige grindpad bedoelen? Wat ooit een geasfalteerde weg was, was verworden door een soort bouwterrein. Honderd meter maar, maar hoogst opzienbarend. Dit was niet het gevolg van een rondje wegwerkzaamheden missen. Dit stukje weg moet tientallen jaren niet zijn aanpakt.

Vorig jaar was ik een paar dagen in Medellin. En daar zijn de wegen zo glad als een biljartlaken. Toch ook een miljoenenstad, zou je zeggen. Een van de standaard grappen die ze daar maken als je zegt dat je uit de hoofdstad komt is: ‘en hoe gaat met de kuilen?’

Toch gloort er hoop. Straten die jaren open lagen worden nu eindelijk opgeknapt. De straat waarin wij wonen is daar een voorbeeld van. Een klein jaar geleden stonden er opeens wegwerkers in de straat. En dit keer probeerden ze het euvel niet provisorisch op te lossen met een handje kiezels. Heus asfalt werd in de gaten gegoten. Na een nacht hard werken, wisten we bij het ochtendgloren niet wat we zagen. Een straat zo glad, dat het lachen ze zelfs in Medellin vergaat.

Colombiablog.nl is de blog van Jens Holierhoek (1978), freelance journalist en sinds 2014 woonachtig in Bogota, Colombia.