Eten in een Colombiaans restaurant; een bijzondere ervaring?

Vandaag las ik dit artikel van collega-blogger Erin Donaldson. Volgens haar is uit eten gaan in dit land soms een ware beproeving. De bediening is slecht en onbeholpen. Heeft ze een punt?

Donaldson geeft in haar blog drie ‘case studies’ weer:  drie praktijkervaringen waarin de bediening behoorlijke steken laat vallen. Zo blijkt een wijntje bestellen soms een hele opgave. En afrekenen ook. Het bedienend personeel is niet geïnteresseerd en niet eerlijk. In haar conclusie zegt ze dat het vooral vaak mis gaat bij lokale zaakjes gerund door mannen.

Voorbeeldig

Wellicht omdat ik geen echte ‘foodie’ ben, bevind ik mij niet zo vaak als Donaldson in veel verschillende etablissementen. Ik houd het liever bij ‘veilige’ ketens als Wok en Crepes & Waffles. En die keuze laat een veel rooskleuriger beeld zien van een restaurantbezoek in Colombia. De bediening in genoemde zaken is zelfs voorbeeldig. Ze zijn snel, beleefd, vragen vaak of alles naar wens is en ook op de rekening vind je zelden verrassingen. Bij Crepes & Waffles vragen ze bovendien altijd of ze de fooi – een vast percentage – op de rekening mogen zetten. En kinderen krijgen altijd een kleurplaat en een ballon.

Lokaal

Ook bij lokale restaurantjes – de doorn in het oog van Donaldson – gaat het vaak goed. Bij een paar visrestaurants waar ik wel eens kom, ben je als klant echt koning. De obers buigen als knipmessen en niets is te gek. Er volgt nooit een diepe zucht, maar altijd een beleefd: ‘zoals u wenst.’

Minpunten

Zijn er dan helemaal geen minpuntjes? Jawel. Gerechten tegelijk uitserveren kennen ze nauwelijks in Colombia. Als je gerecht klaar is, komt het op tafel. Dus soms heeft de ene tafelgenoot al lang en breed eten, dan komt het van de ander pas minuten later. En als je het voorgerecht nog nauwelijks achter de kiezen hebt, komt het hoofdgerecht al op tafel.

Lokale gerechten

Ook moet je niet raar opkijken als er een grote televisie midden in het restaurant hangt. Obers zijn – hoewel dus uiterst beleefd – niet altijd goed geschoold. Je ziet het in hoe ze serveren en het bestek neerleggen. Het zijn vaak laaggeschoolde, goedkope krachten. Hun inzet maakt echter veel goed. Tot slot krijg je wel eens gerechte voorgeschoteld die niet helemaal waarmaken wat er op de kaart staat. Die ene keer dat ik paella bestelde, kreeg ik rijst met zeevruchten. Kies dus als je in een lokaal restaurantje eet ook vooral lokale gerechten. Die zijn meestal het beste. En een schofterige bediening? Daar ergeren Colombianen zich net zoveel aan als in de rest van de wereld. Dus zeg daar gerust wat van. Of beter nog: stap meteen op.

Uit eten in Colombia. Wat valt nog meer op:

> De menukaart is vaak zeer uitgebreid. Het toppunt is het boekwerk van Andres Carne del Res.
> Je krijgt meestal een flink bord met eten. Vooral de parillada’s zijn berucht.
> Vruchtensappen zijn vers geperst. En goed betaalbaar.
> De fooi staat vaak op de rekening.
> Er staat een rij voor de deur. Reserveren is niet mogelijk/gebruikelijk.
> Uit eten gaan doe je – als het even kan  – met het hele gezin.
> Vooral tijdens de lunch is het druk. Helemaal in het weekend.
> Eten over? Laat het gerust inpakken in een doggybag. Heel normaal.
> Niet is te gek. Liever toch tot drie maal toe een andere tafel. Eén ijsje met 3 lepels? Een bepaalde bereiding van je gerecht? Durf het te vragen!