Het startpunt voor elke Colombia-reis
Het startpunt voor elke Colombia-reis
Het Colombiaanse schoolsysteem zit anders in elkaar dan het Nederlandse. We zetten de grootste verschillen voor je op een rijtje. #1 Ga je naar een privé- of openbare school?Net als in Nederland heb je in Colombia openbare scholen. De overtuiging van velen is dat het …
Langs de westkust van Colombia trekken tussen eind juni en midden oktober walvissen voorbij. En die wilde Colombiablog ook wel eens van dichtbij bekijken. Al had het daar best wat doorzettingsvermogen voor nodig. De wekker gaat vroeg op zaterdagmorgen. We vliegen vanaf Bogota met LATAM …
Als je een echte wielerfan bent trek je ’s zomers waarschijnlijk naar Frankrijk om mythische cols als de Tourmalet, l’Alpe d’Huez, de Galibier of de La Planche des Belles Filles te beklimmen. Een tip voor komend jaar: kom eens naar Colombia. Tom Dumoulin, Annemiek van Vleuten en Laurens Ten Dam gingen je voor.
Colombia staat met Egan Bernal, ‘Superman’ Lopez en Nairo Quintana bekend om zijn goede wielrenners. En steeds meer Europese (oud-) toppers weten het land te vinden voor de ultieme hoogtestage. Meervoudig wereld- en Olympisch kampioen Annemiek van Vleuten traint er al jaren en begin 2022 streken ook Jumbo Visma-renners Tom Dumoulin en Koen Bouwman er neer, samen met oud-prof Laurens Ten Dam. En schaatster Irene Schouten skeelerde en fietste in september nog door Medellin. In een interview met de NOS zei ze: “Ik volg Annemiek van Vleuten en Tom Dumoulin. Zij zijn hier al meerdere keren geweest om te fietsen, dus dan vertrouw ik erop dat het goed kan.”
Van Vleuten traint meestal in en rond Manizales, waar ze toppen tot 4.200 meter bedwingt. De stad ligt in de zogenoemde ‘koffiedriehoek’ en is een bekende – en dus veilige – toeristische besteming. Manizales ligt op ongeveer 2.100 meter hoogte en kent met een gemiddelde temperatuur van 17 graden Celsius een mild klimaat.
Medellin en zijn omgeving – en goede fietstocht van Manizales vandaan – ligt op 1.500 meter. Daar is het dus lekker warm, maar door de hogere ligging nooit heet. Tom Dumoulin en Koen Bouwman bereidden zich daar in de buurt voor op het wielerseizoen van 2022 met in hun kielzog de koning van de lange ontsnappingen Taco van der Hoorn en Colombiaanse topper Rigoberto Urán.
Laurens Ten Dam reed in 2022 in Colombia de Transcordilleras Rally. Dat is een achtdaagse tocht over een lengte van 1.100 kilometer over onverhard terrein. Om het extra pittig te maken stopte de organisatie er 25.000 hoogtekilometers in. Trouwens een makkie om zoveel hoogtemeters bij elkaar te sprokkelen in het zeer bergachtige Colombia.
Ook rondom Bogotá kun je fantastisch fietsen. Egan Bernal komt bijvoorbeeld uit Zipaquira, een stadje in de buurt van de hoofdstad en Nairo Quintana uit Tunja, een provinciestad op een paar uurtjes rijden vanaf Bogotá.
– Bijna altijd goed weer
– Genoeg hoogtekilometers
– Relatief goedkoop verblijf
– Colombia heeft een echte fietscultuur
– Ideaal voor hoogtestage
– ‘Ik heb de Tourmalet beklommen’ klinkt stoer, maar ‘ik heb door de Andes gefietst’ nog net iets stoerder
– Prachtig en heel divers landschap
– Verre reis en relatief duur ticket
– Verkeer is chaotisch, dus let op je veiligheid
– Neem wat extra setjes binnenbanden of plakspullen mee, lekrijden gebeurt vaak
Beeld: unsplash.com
Sinds mei is het haast wekelijks in het nieuws: de lange wachtrijen op Schiphol. Maar hoeveel extra reistijd moet je nu écht uittrekken? En hoe druk is het op Bogota El Dorado Airport bij aankomst? Colombiablog vloog eind juni vanuit Bogota naar Amsterdam en twee …
Een retourtje Amsterdam-Bogota maak je waarschijnlijk niet wekelijks. Als voorbereiding op je lange vliegreis 6 handige nice-to-knows. #1 De vliegduur: circa 10,5 uur Als je een directe vlucht van Amsterdam naar Bogota hebt geboekt – dat kan via KLM – dan zit je ongeveer 10,5 …
Dik zes uur rijden ten noordoosten van Bogotá vind je twee toeristentrekkers van geheel verschillend pluimage. Het rustieke en rustgevende Barichara wissel je af met outdoor-walhalla San Gil.
We werpen nog maar eens een blik op een goed verscholen binnenplaatsje. ‘Is dit echt geen filmdecor?’ Wandelend door de beeldschone straatjes van Barichara valt het op hoe mooi en ongerept het dorpje is én hoe weinig mensen er op straat zijn. Wij zijn er begin augustus en dus is het écht wel vakantieperiode. Voor Europeanen, maar ook voor de Colombianen zelf. Nee, we lijken Barichara voor ons zelf te hebben en dat is bepaald geen straf. Af en toe komt er een tuc-tuc voorbij door de steile straatjes of blaft er een hond, maar hier overheerst de rust.
Barichara is dan ook dé plek om eens lekker tot rust te komen tijdens een rondreis door Colombia. Alles is er perfect. Met een graad of 25 is het er lekker warm en je wisselt een wandeling door het schilderachtige dorpje af met prachtige vergezichten over de vallei. Barichara is namelijk op een heuveltop gebouwd. Vandaar die steile straatjes.
Wij slapen net buiten het dorpje, op een finca. Aan een deels overhard pad van een aantal kilometer lang zijn meerdere hotelletjes en tot slaapplaats verbouwde boerderijtjes te vinden. Als we aankomen bij Casa Barichara Del Campo is het al lang donker. Het idee was om vroeg van huis te gaan vanwege de lange autorit (met lunchbreak al snel 8 uur rijden), maar door omstandigheden vertrekken we pas na het middaguur. Gastvrouw Jessica, ergens in de twintig, staat ons al bij de poort op te wachten. Ook de drie honden verwelkomen ons hartelijk.
We zijn met z’n zessen, maar hadden ook met acht man kunnen komen. Vier fijne kamers staan ons ter beschikking (meer telt het boerderijtje niet) met prima bedden en snel internet. De airco ontbreekt, maar dat is geen probleem. ’s Avonds koelt het flink af in Barichara, waarmee het openen van een raampje tot een aangenaam slaapklimaat leidt. Verder zit er een aardige lap grond bij de finca, een zwembadje met ligstoelen, en een eigen keukentje. De uiterst sympathieke Elsa kookt heerlijk voor je en houdt de kamers schoon.
In feite zouden we ons prima een paar dagen kunnen vermaken op het landgoed van Casa Barichara Del Campo. Er lopen kippen rond, de hondjes – de slimme Luna voorop – spelen graag met je en de twee hangmatten kijken je ook uitnodigend aan. Anders is een duik in het zwembad nog een optie, als is het dus niet zo heet dat je zwetend naar water verlangt.
Maar we gaan Barichara ontdekken. Een goed begin is het centrale plaza met het kerkje. Een fonteintje, oude mannetjes op een bankje en mooie architectuur maken het een typisch Colombiaans pleintje. Je kunt van hieruit verschillende kanten op. Bijvoorbeeld naar de papiermakerij, of verder heuvelop om een kijkje je te nemen over de prachtige Chicamocha vallei. En voor de wandelaars: het oude pad richting Guane.
Barichara telt ook een aantal best aardige restaurantjes. Er is een pizzeria (Siete Tigres) een hamburgertent (Gringo Mike’s), maar je kunt ook vegetarisch eten bij Shambala of het eveneens alternatieve Shanti. Wij werden voor de eerste lunch naar Don Juan gestuurd. Scoort goed op internet en is plaatselijk een begrip. Maar het restaurant in een zijstraat van het centrale plaza was niet echt de moeite waard. Het type rijst, kip en bonen zeg maar. Vooral vettig en veel gefrituurd, maar daar houdt men hier blijkbaar van. Om het even in context te zien: een plaatselijke delicatesse is de dikbilmier. Mjam.
Barichara laat zich prima combineren met outdoorstad San Gil. Een dik half uur rijden bergafwaarts vind je de provinciestad. Hier kun je onder meer raften, ziplinen, langs watervallen abseilen, grotten bezoeken en nog veel meer. We rijden vanaf de bergweg bijna meteen het rommelige centrum van San Gil in. Het is zondag en ontzettend druk. En een stuk warmer ook. Waren we maar weer in Barichara, is de eerste gedachte. Omdat we met kleine kinderen zijn wagen we ons niet aan outdooractiviteiten, maar bezoeken we Parque El Gallineral. Er is hier een openluchtzwembad, maar die laten we links liggen. Met de kids klauteren we op bomen, bewonderen we haast tamme eekhoorntjes en zien we schildpadden zich voleten met sla en aardbeien. Op de achtergrond klinkt continu het geluid van de snellstromende rivier de Fonce die aan het park grenst.
Colombia heeft oerwoud, woestijn, besneeuwde bergtoppen, eeuwenoude dorpjes, vernieuwende steden en nog veel meer. Een top-10 van al dat moois maken? Makkie! #1 Cartagena Cartagena: deze koloniale ommuurde stad oogt als een filmdecor. Hoogtepunten in deze uit 1533 stammende oude stad: Puerta del Reloj, Plaza …
Recent kreeg Colombiablog.nl een vraag van een vrouwelijke lezer. Zij vroeg zich af of je in Colombia als vrouw alleen kunt reizen. Om deze vraag te beantwoorden is het goed om te kijken naar de veiligheid in het algemeen in Colombia. Daar schreef ik al hoe …
Voor de kust van Cartagena liggen 27 paradijselijke eilandjes die de Islas del Rosario worden genoemd. Op een van de eilandjes vind je een oceanarium, waarbij je de roggen, schildpadden, haaien en dolfijnen vaak gewoon aan kunt raken.
Recent was het weer hoog tijd voor een paar daagjes zon, zee en strand en zoals gebruikelijk vieren wij dat op Isla Baru, het schiereiland op een dik uur rijden van de luchthaven van Cartagena. Vanaf ons vakantieadres maakten we een mooie tocht per speedboat naar Oceanario Islas del Rosario. Het oceanarium is echter ook prima te bereiken vanaf Cartagena. Maar die info vind je onderaan deze blog. Eerst onze belevenissen.
In het minuscule haventje van het DeCameron-vakantieparadijsje waar wij verblijven ligt de speedboot al klaar. Het is een felrood exemplaar waar de passagiers beneden plaatsnemen en de kapitein in een kleine cabine boven plaatsneemt. Zo heeft hij extra goed zicht over de oceaan. Bij het betreden van de boot worden we eerst verwelkomd door een nieuwsgierig wasbeertje dat snel de mangrove-bossen weer in verdwijnt. De eerste minuten op de boot zijn nog stilte voor de storm, want eenmaal op volle zee, geeft de kapitein de speedboot flink de sporen. We zullen ongeveer 25 minuten doen over de 25 kilometer naar het oceanarium, waarbij een simpel rekensommetje leert dat we met 60 km/u over het water scheren. De boot ketst over het wateroppervlak en een verfrissende bries steekt op.
Als we in de ochtend aanleggen bij het piertje bij het eilandje waar het oceanarium ligt zijn we een van de eersten. Het is dan nog rustig en dat is niet iets dat we kunnen zeggen als we later weer terugvaren. Onze boot ligt ingeklemd door talloze boten vanuit Cartagena. De pier bezwijkt nog net niet onder de mensenmassa, al zijn we er wel in het hoogseizoen (begin januari). Naast de pier zit een man vers gevangen langoustines schoon te maken. Met nog een beetje last van zeebenen, slaan we vriendelijk over. Ietsje verderop worden we welkom geheten door gigantische schildpadden. Je mag ze zachtjes over hun schild aaien, zo lang je je vingers maar niet als een lekker koekje voor hun bek houdt. Weer een paar meter verder zit een baby-pelikaan op een vlonder. Fotomomentje nummer zoveel. Nu al. En er zullen er nog veel volgen.
We stoppen bij de dolfijnentrainster. Ze laat net een kind in het water die even de dolfijnen mag aaien. Voor 50.000 pesos (een kleine 15 euro) boven het entreekaartje doen we mee aan deze ‘tourist trap’. Beide kids gaan om beurten het water in en knuffelen even met de dolfijnen. Fantastisch vinden ze het.
In een ander bassin start de dolfijnenshow. Ze maken prachtige sprongen en zwaaien ons na afloop letterlijk uit. Mooie en intelligente beesten blijven het toch. Er volgen nog meer korte shows. Eentje met haaien, een andere met roggen en de verzorgers vertellen keer op keer hoe belangrijk het is om de oceaan schoon te houden. Point taken.
Voldaan roept de bemanning dat de boot weer vertrekt. We stuiteren weer terug over de golven met mooie nieuwe herinneringen. De tussenstop Playa Blanca – toeristenval nummer twee – had niet gehoeven, maar zit bijna bij elk pakket inbegrepen. Playa Blanca is een smalle strook hagelwit zand dat vol is gebouwd met hostels en vol zit met backpackers. Ook van de partij: talloze prullaria-verkopers en dames die massages aanbieden.
Op de website van Oceanario Islas del Rosario kun je lezen dat er dagelijks in de ochtend (tussen 8:30 en 9:45 uur) boten vertrekken vanuit het haventje bij de oude stad van Cartagena. Vanaf de belangrijkste toegangspoort tot de ommuurde stad, kun je het zien liggen. In een dik uur vaar je dan naar het eiland toe. De toegangsprijs tot het oceanarium bedraagt 30.000 pesos per persoon (dik acht euro), maar je betaalt ook nog voor de boottrip. De dolfijnen een kusje geven kost 50.000 pesos extra per persoon en duurt hooguit 3 minuten. Dan heb je wel een onvergetelijke ervaring te pakken, zeker als je met kids reist.
Ook leuk om te bezoeken op Isla Baru: het Aviario Nacional de Colombia
Noord-Colombia: wat is daar allemaal te doen? Nou, heel veel want je kunt zowel je zwembroek als je wandelschoenen inpakken. Oh, en vergeet je avontuurlijke instelling niet. Santa Marta Santa Marta is stokoud (gesticht in 1525), volks, levendig én de ideale uitvalsbasis voor bezoekjes aan …